Columns

Vrouwe Justitia.

Iedereen kent ze wel, of heeft er al eens van gehoord. Zij staat symbool voor justitie en recht.

Als men ze ziet dan draagt ze in de ene hand een boek, dat de wet(teksten) moet voorstellen. Zij is geblinddoekt, wat wil zeggen dat zij geen onderscheid maakt tussen mensen, rassen of religies. En in de andere hand draagt ze een weegschaal wat wil zeggen dat ze haar beslissingen goed en onpartijdig afweegt.

Helaas zien wij als gedetineerden het helemaal anders. Zij draagt inderdaad de wet (een boek), met de goedgekeurde, algemeen aanvaarde en genormaliseerde teksten in de ene hand. Door haar blinddoek ziet ze de werkelijkheid niet, en heeft op deze manier geen besef van wat er werkelijk gebeurt rondom haar.

Met de weegschaal moet ze in principe evenwichtige, onafhankelijke en onpartijdige beslissingen nemen zonder vooroordelen. Maar de werkelijkheid is anders, ze werkt geblinddoekt, blindelings. Met twee maten en twee gewichten (of soms wel met meerdere).

Laten we eventjes een fictief voorbeeld geven: twee personen, de ene uit Limburg en de andere uit West-Vlaanderen, beiden hebben eenzelfde strafbaar feit gepleegd (bijvoorbeeld een bank overvallen). Ze hebben beiden ook een bijna volledige zelfde achtergrond en verleden. Ze komen beiden voor de rechter(s) en jury. En toch zullen ze beiden een andere straf toebedeeld krijgen! Dan vragen we ons hierbij af of de gehanteerde wet niet voor iedereen hetzelfde toegepast is hier in dit land? Natuurlijk zit er in de straf altijd een speling van enkele maanden tot zelfs enkele jaren (variërend van Vrijspraak tot de wettelijk vastgelegde maximale straf voor betreffend feit). De speling komt door de interpretatie van de rechter die objectief en onafhankelijk, naar voorbeeld van Vrouwe Justitia, een oordeel velt. En als je dan nog eens een BV (bekende Vlaming) of BN (bekende Nederlander) bent, dan is of wordt de straf meestal nog omgezet naar een voorwaardelijke straf. Soms wordt vooraf bemiddeld tussen de rechter en de betrokken partijen, zodat er zelfs, ondanks dat er een strafbaar feit is gepleegd. Zonder recht te spreken of rechtszaak is een beslissing wordt genomen. In bepaalde gevallen wordt er dan een bepaalde som geld als oplossing geboden. Het voordeel hierbij is dat er geen rechtszaak is, een tijdbesparing is voor justitie en betrokken partijen en er zelfs geen aantekening op het strafblad wordt voorzien.

Verschillen ontstaan door interpretaties; niet alleen door de rechters maar ook de advocaten, het Openbaar Ministerie (procureur) en getuigen deskundigen die een zelfde feit, een zelfde werkelijkheid ieder op eigen wijze benaderen en beoordelen.

Zo zie je toch dat Vrouwe Justitia een onevenwichtige weegschaal heeft, en een boek waar vele mogelijkheden in staan.

Daarom de moraal van het verhaal: tracht zo min mogelijk de wegen van Vrouwe Justitia te bewandelen om problemen voor de rest van je leven te vermijden.

September L&B

Bestrijding onrecht binnen justitieel apparaat

Bestrijden van onrecht tegen Justitie is in België (en Nederland) bijna gelijk aan “dweilen met de kraan open”. Toch als niemand probeert er iets aan te doen zal er nooit verandering in komen.

Hierbij de motivering van mijn acties aan de hand van enkele voorbeelden uit mijn eigen kring:

1. In 2005 is er de scheiding van A. en zijn vrouw. A. wordt onterecht de schuld in zijn schoenen geschoven. Valse aangiften door de vrouw betreffen slaan ven het kind, mishandeling en verkrachting. A. wordt verplicht alimentatie te betalen voor een kind dat niet van hem is (een vaderschapstest als bewijs is nooit uitgevoerd) en de helft van de zaak. Terwijl de schulden voor A. zich opstapelen blijft de vrouw zwartwerken en is tevens bij meerdere OCMWs ingeschreven. Het hierop volgende “schijnproces” (=proces waar het eindresultaat vooraf al bekend is). De vrouw kan ongestraft verder met haar praktijken. De Rechtbank stopt de zaak in een doofpot.

In 2006 wordt A. beschuldigd van het in elkaar slaan van 2 bewapende agenten. Valse beschuldigingen (door de agenten), daar het quasi onmogelijk is om 2 agenten in elkaar te slaan zonder dat jezelf half dood geslagen wordt.

In de loop der jaren volgen meerdere inbraken in de woonadressen van A. waarbij bewijsmateriaal(tegen gerecht en politie)  wordt ontvreemd

1. probeert gedurende 20 jaren de corruptie aan te pakken door bewijzen te verzamelen. Tenslotte wordt hij in 2025 opgesloten als geïnterneerde in België, om hem verder het zwijgen op te leggen. De bewindvoerder onderneemt te weinig om zijn klant te behagen (geen inzage familie, geldstromen niet transparant) en tegen hem is dan ook een afzettingsprocedure in gang gezet
2. Mevrouw C. wordt eind 2018 na dreigementen door de politie (dezelfde als ad. 1) valselijk beschuldigd bij een aanrijding betrokken te zijn. De aanrijding is in scene gezet; de auto stond stil en dader is gefotografeerd. De verklaring wordt door de Politierechtbank behandeld. Mevr. C. wordt schuldig bevonden aan opzettelijk schade te berokkenen aan derden. Met het bewijsmateriaal en de bedreigingen is geen rekening gehouden bij de uitspraak
3. Sedert 2006 diende B. meer dan 45 klachten in (bij Aigpol en Comité P) tegen een agent; de klachten zijn nooit behandeld. In dat zelfde jaar wordt B. beschuldigd 2 politieagenten in elkaar te hebben geslagen. Valse beschuldigingen en valsheid in geschriften Door deze agent (en zijn kompanen) is B. in 2007 mindervalide geworden door aanhoudende bedreigingen (burn-outs werden zijn beste vrienden).In 2017 wordt de aseksuele B. beschuldigd van stalking en nadien voor virtuele schending van de eerbaarheid. Doch het is B. zelf die belaagd wordt door de “klaagster”. Telefonisch worden bedreigingen geuit en de telefoon wordt afgeluisterd. B. vlucht zelfs naar Nederland, gezien hij in België geseind staat om te worden opgepakt.

In de loop der jaren volgen ook bij B. meerdere inbraken in de woonadressen (zowel in Nederland als in België) van A. waarbij bewijsmateriaal (tegen gerecht en politie) wordt ontvreemd. B belandt  ten slotte toch in de in de gevangenis belanden; de oorzaak is geen medewerking verlenen aan de politiediensten door weigering ontwerpen en verbeteringen van bestaande uitvindingen af testaan. Toch blijft B. strijden tegen misbruik door de overheid.

De hierboven beschreven gevallen zullen jammer genoeg niet alleenstaand zijn (zowel in België als in Nederland).

Valsheid in geschriften, valse beschuldigingen, het laten verdwijnen van bewijslast, wissen van computerbestanden, bedreigingen vanuit het politiekorps, corruptie op de rechtbank, het voeren van schijnprocessen en ongeoorloofde acties zijn slechts enkele van “feiten” waar het volledige gerechtelijke systeem zich aan schuldig maakt. Vanaf het begin waar de advocaat en de bewindsvoerder hun eigen weg gaan, tot de agent die mensen onterecht oppakt, bedreigt en beschuldigt via valse verklaringen tot de rechtbank waar een corrupte procureur des konings aanwezig is bij een schijnproces.

Door melding te maken aan bevoegde instanties en vertegenwoordigers, het naar buiten brengen van en eventueel publiceren van feiten, zijn mogelijkheden om proberen in te grijpen of te laten ingrijpen in deze “verkeerde” wereld binnen het gerechtelijk apparaat en zijn hulpdiensten.

Nietsdoen mag niet als optie worden gezien!!

Ik hoop dan ook dat deze publicatie een lawine aan reacties teweeg zal brengen (u kunt uw reactie sturen naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.) en dat op deze wijze eventueel via een gezamenlijke aanpak nodige stappen naar een rechtvaardige samenleving gemaakt kunnen worden. 

Hendrik

(echte naam bekend bij Team binnendemuren.be)

Ongelijke strijd

Mensen die in de gevangenis zitten of hebben gezeten hebben over het algemeen, voor het merendeel van de buitenstaanders althans, een slecht imago. Criminelen; “door en door slechte mensen”, “harteloos”,… en meer van dit soort kreten en opmerkingen zijn te horen bij het benoemen van deze bevolkingsgroep (in België momenteel meer dan 1% van de hedendaagse bevolking). Een groep, die leeft of tijdelijk geleefd heeft in de kelders van de maatschappij.

Het is niet omdat ze als dusdanig worden afgeschilderd en aan de bovenvermelde definitie(s) voldoen, maar hebben ze in werkelijkheid wel deze eigenschappen?

Natuurlijk zijn de mensen die in de gevangenis zitten of hebben gezeten NIET allemaal over één kam te scheren; iedereen, net zoals buiten de gevangenis, heeft zijn eigen positieve (en uiteraard ook) negatieve karaktereigenschappen.

Het motief van een veroordeelde persoon is niet altijd even duidelijk voor buitenstaanders (en soms zelfs ook niet voor de betreffende persoon zelf). Als het motief van de misdaad gekend is, wat echter meestal niet terug te vinden is in de roddelbladen of op sociale media, kan een meer gefundeerd oordeel worden uitgesproken over de persoon in kwestie. Doch in de meeste gevallen zijn we er dan nog niet. Kennis randsituaties zoals gezinsomstandigheden, leefomgeving en vriendenkring brengen ons dichter bij de “mens” in de crimineel. Ook voor deze gegevens geldt over het algemeen dat genoemde media meestal weinig moeite doen om daadwerkelijk achter de juiste informatie te komen.

Dit resulteert dan vaak in spectaculaire titels en kreten in tijdschriften en sociale media. Een kreet of term die de begindefinities van de groep gegadigden extra in een zwart daglicht stellen, maar meestal op lucht is gebaseerd dat wil zeggen tot stand gekomen zonder feiten of bewijsstukken.

Ook daarop volgende meningen van derden (buitenstaanders) zijn veelal gebaseerd op deze titels en kreten, aangevuld verder met eigen levende frustraties en weinig doordachte kritieken. Het resultaat van deze potpourri een oneigenlijk beeld dat geschetst wordt en gebaseerd is op ongefundeerde en niet herleidbare uitspraken en meningen.

Alleen al aan te nemen dat iets in een tijdschrift of sociale media is verschenen en dit als leidraad voor de waarheid te gebruiken, getuigt van weinig respect. Als kers op de taart wordt die eigen mening dan ook liefst anoniem gecommuniceerd in een tijdschrift of krant via de rubriek “ingezonden stukken” of op sociale media via weinig zeggende platforms waar geen controle is op authenticiteit, waarheidsgehalte en herkomst.

Uiteraard mag iedereen een eigen mening hebben, we leven immers in een democratisch land. Echter een mening, als het erop aan komt, die niet gebaseerd is op gegevens uit de eerste hand of verkregen is via betrouwbare bronnen (tijdschriften en sociale media zijn dit vaak niet), heeft over het algemeen weinig betekenis en is eigenlijk alleen goed voor nog meer stemmingmakerij, en waarbij voorbij wordt gegaan aan het feit dat deze informatie beschouwd kan worden als gebakken lucht.

Echter voor de (ex-)gedetineerde is dit natuurlijk nogmaals een dubbele straf, gezien meestal geen weerwoord gegeven kan worden en indien dit wel mogelijk is er daarna nogmaals een extra stroom van negatieve kritiek op hem wordt afgestuurd.

De bijpassende lijfspreuk is dan ook, zowel voor gedetineerden als voor buitenstaanders met een “eigen mening”: “bezint eer ge begint”

L&B

Augustus 2025

Het verlaten van de gevangenis kan op verschillende manieren.

Je kan vervroegd worden vrijgelaten door de Strafuitvoeringsrechtbank, met een resem aan strenge voorwaarden voor een bepaalde tijd, maar dan ben je niet van justitie verlost in die periode.

Een andere tweede manier is in therapie of begeleiding gaan, maar ook deze wijze van de gevangenis verlaten wordt bepaald door de Strafuitvoeringsbank, en ook hier worden voorwaarden aan verbonden voor een bepaalde tijdsduur.

Een derde manier is gewoon einde straf gaan, en dan heeft justitie niets meer te zeggen, en ben je een vrij man.

Een vierde wijze van de gevangenis verlaten is de dood, en over deze wijze wil ik het hier hebben.

Wanneer, en hier spreek ik uit ondervinding, men in de gevangenis komt te overlijden, dan worden onmiddellijk na de vaststelling door het personeel van het gebeuren de andere deuren van de vleugel gesloten. Vervolgens wordt de directie, arts en parket hierover ingelicht. Na het verwijderen van het stoffelijk overschot, en onderzoek door het parket wordt de cel vrijgegeven, en wordt deze geledigd door de dienstdoende fatieken. De persoonlijke bezittingen worden in dozen gedaan, en deze worden vermoedelijk opgestuurd of opgehaald door de familie.

Wat ons bij elk overlijden ter oren komt, is dat het een natuurlijke dood was of is! Natuurlijke dood, natuurlijk is hij/zij dood, zo slim zijn wij ook wel. Maar er is ook zelfmoord, en komt regelmatig voor in de gevangenissen. Kan door een medisch probleem zijn, of door eenzaamheid, innerlijke pijn, of zoveel andere oorzaken.

Niemand behalve de mensen die dagelijks rond de persoon waren kennen de oorzaak meestal wel, en toch blijft justitie een natuurlijke dood verklaren. In de cel heeft een gedetineerde meer dan tijd genoeg over het bedenken en uitvoeren van zijn/haar plannen Hij/zij hoeft hiervan niemand op de hoogte te brengen, er is tijd genoeg zonder toezicht.

Welke de meest voorkomende pogingen zijn, laat ik in het midden om niemand op verkeerde gedachten te brengen. Maar helaas is het een niet te voorkomen doodsoorzaak binnen het gevangeniswezen, waar justitie geen vat op heeft.

Alleen als ze willen, kunnen ze het aantal verminderen, door de wetten juist en goed toe te passen, want hier is meestal een deel van de oorzaak tot zelfdoding te zoeken en te vinden. En indien iemand toch plannen en/of die gedachten moest hebben, raad ik aan om 1813 (zelfmoordlijn) te bellen. De mensen achter dit nummer zijn echt een luisterend oor. Ze kunnen ondanks ze het misschien wel willen geen fysieke hulp bieden bij het voorkomen, maar met een luisterend oor komen ze ook ver, zelfs zover dat justitie er nog iets van kan leren.

juli 2025

L&B