Een vriend in de gevangenis kun je niet vergelijken met een vriend in de vrije wereld buiten de muren van een gevangenis. Hier ben je, zit je of zie je elkaar dagelijks, en dat voor vele dagen en maanden of jaren. En toch bouw je zoals buiten de muren een band op. Je doet dingen samen, je praat met elkaar over items zoals je straf, de tijd dat je moet zitten, je dagelijkse bezigheden en vooral misschien de zaken die je mist en die je in de buitenwereld als normaal beschouwt. En toch is de vriendschap die je hier opbouwt iets speciaals.
Zo wil ik het hier hebben over een vriend, en zal hem de naam 'Stijn' geven, de naam Stijn geef ik vooral om geen directe link te geven naar mijn vriend. Want het is al erg genoeg dat hij ons heeft verlaten en naar het hiernamaals is, en ik wil de familie niet nog meer pijn bezorgen.
Stijn was iemand die voor iedereen klaar stond, je kon hem vragen wat je wilde, en als het in zijn mogelijkheden lag dan ging hij je ook helpen. En omgekeerd was het ook zo, als hij het moeilijk had, dan wist hij zijn vrienden ook te vinden en dan weigerde je geen hulp te geven. Hulp was niet altijd materialistisch, het kon ook mentale hulp zijn in de vorm van een goed gesprek.
Het moment dat hij toekwam op onze vleugel/sectie gaf hij zich op als fatik/diender. Dat had ook zijn voordelen. Zeker voor degene die zijn vrienden waren. Je kreeg soms weleens iets extra, dat kon gaan in de zin van wat extra eten of een dessert. Alles wat je extra kon krijgen, moest je dan ook niet kopen. En dat was een win-win situatie voor iedereen.
Stijn was ook niet de meest gezonde persoon die hier rondliep, hij had last van allerlei kwaaltjes, maar werd goed opgevolgd door de medische dienst. Al wisten zijn vrienden dat hij het soms niet nauw nam met wat de artsen zeiden. En zo speelde met zijn gezondheid.
Stijn had net zoals iedereen hier gespreken met de PSD (Psycho Sociale Dienst) over zijn straf, zijn verblijf in de gevangenis en de plannen naar de toekomst toe. Zo werd er door justitie op een bepaald moment een nieuw project opgestart in een andere oude, opgekalefaterde gevangenis in Dendermonde. En hier werd Stijn ook over ingelicht. Hij wilde het met zijn vrienden bespreken en dat gebeurde ook. En iedereen had er zijn eigen mening over, en dat deelden we met elkaar.
Toen Stijn vertrokken was naar de gevangenis, hoorden we niets meer rechtstreeks van hem, alleen van mensen buiten de muren. Eerst zag hij het wel zitten, maar dan sloeg het positieve om in een negatieve gedachte en hij was daar niet graag meer. Na een kleine 3 maanden werd hij op transfer gezet naar een instelling. En de dag na zijn aankomst daar kwam hij te overlijden. 3 weken na zijn overlijden kwam het bericht hier bij ons binnen, met "een natuurlijk overlijden." We hebben er zo onze bedenkingen bij, want elk overlijden of het nu in een gevangenis of een instelling is, wordt omschreven als een natuurlijk overlijden.
Het enige wat we nu nog kunnen zeggen over onze vriend Stijn, is dat wij hem missen. Rust in vrede mijn vriend, je bent eindelijk van justitie verlost.
November L&B