INTRO: 

Beste lezers, 

Ik wil mezelf even introduceren, ik ben een gedetineerde in een gevangenis in Belgie. Binnendemuren heeft mij verzocht anoniem te schrijven, om diverse redenen maar mijn persoonlijke gegevens zijn uiteraard bekend bij Binnendemuren. Zie het best wel als wat moois en betekenisvol zulk een maandelijkse column neer te gaan pennen i.v.m het leven in gevangenschap. 'The real stuff' weliswaar dan. Dit is best ingewikkeld om het geloofwaardig over te brengen. Het huidige kijkcijferstreven op media waar gemiddeld ongeveer 7 á 8 vervolgreportages worden uitgezonden per dag, aangaande het reilen en zeilen bij justitie over gans hun systeem, doen vermoeden dat de kijkers ondertussen zelf al experten zijn geworden hoe men in dit systeem tot rechtvaardiging moet komen! Wat zal dan een detineerde, zoals ik met een strafblad van hier tot ginder, nu met 11 jaar op teller en nog ongeveer 12 te gaan, hier nog wat interesse komen opwekken? ( Laat staan geloofwaardig binnenkomen). Nou, gezien ik in dit desolate landschap weinig meer verliezen kan, wil ik toch proberen met dit column de realiteit, het wel representatief beeld weergeven van gedetineerd zijn, over gans systeem over te brengen. In de hoop toch wel interesse op te wekken dit systeem niet enkel maar verder te laten leven zoals de regie het naar buiten heeft willen brengen van de commercieel georkesteerde T.V makers. Realiteit is toch wel wat anders, neem het van mijn aan!

Bedoeling is, aan de hand van maandelijks bepaalde onderwerpen, jullie duidelijker te maken waar het nu juist wel beter zou kunnen, zonder zomaar wat vertekende beelden weer te geven, zoals nu dus dagelijks te zien is via media. Ook wil ik jullie meer vertellen over het 'gewone' dagelijkse leven binnen de muren. Het is dankzij Binnendemuren dat deze realiteit naar buiten kan komen, zonder regie van de kijkcijferproducenten die geen rekening houden met de mens op zich maar eigen belang prioritair stellen. Uiteraard is alles relatief op dit gebied, waar veel leed, gruwel en pijn zowat de toon aangeven van criminaliteit op zich, altijd wel een negatieve weerklank zal hebben. Geloof mij A.U.B, ik doe hier niets wat verbloemd noch vertekend zou kunnen overkomen, ga zeer zeker gedetineerden niet op een voetstuk trachten te positioneren of ze als slachtoffers van omstandigheden neerzetten, integendeel zelfs, ga ons niet sparen! Niemand zit onschuldig opgesloten, draai of keer het zoals je wil, terecht of onterecht is wat anders, dat moet en zal elke gedetineerde wel beamen als hij/zij oprechtheid hoog in het vaandel dragen zal!!

Op een goed verloop van dit project zou ik hier zeggen om af te sluiten. Het eerste column volgende maand wil ik graag invullen met het thema: Waarom wordt men opgesloten en voor hoe lang? Straf en strafmaat, terecht/onterecht. 

Het allerbeste en graag tot de volgende keer!

P.S. De laatst geplaatste column zal steeds bovenaan verschijnen!

 

Column 5: WAAROM VIND IK NAUWELIJKS IETS POSITIEFS

Het is absoluut niet zo dat er hier niets positiefs zou te bespeuren vallen, integendeel zelfs. Er zijn zelfs genoeg positieve dingetjes, met de nadruk op - tjes. Die veel van al het negatiefs, raar maar waar compenseren, of toch minimum net genoeg verzachten en op achtergrond drukken!  Alsnog en onoverkomelijk niet te ontwijken, is het negatiefs toch wel zo tastbaar en intens het overheersende, wat het dus best moeilijk maakt dat positiefs uit te vergroten. Terwijl dat wel zeker zou moeten. Op het gevoelsmatig vlak veronderstel ik, zijn het voornamelijk mensen die als eerst genoemd moeten worden! Het zijn bepaalde personen die het verschil wel maken en dit door eenvoudig zichzelf te zijn, ten alle tijden in voor of tegenspoed constante waarden wel steeds doen wederkeren, in zowat het ganse vaak turbulentierijke belevingsgebeuren in dit microwereldje met een unieke aparte eigen mentaliteit en structuur. Ik zou menig positief persoon kunnen naar voor brengen, doch gelijk zou ik anderen eveneens noemenswaardig over de kop komen te zien en dat verdienen zij niet. Dus ga hun zichzelf wel laten herkennen, moesten zij dit zelf ooit lezen! Het positiefs is dus vaak ver te zoeken doordat er zoveel misloopt waardoor er wel constant een negatieve neerwaartse spanningssfeer ontstaan is, die slopend, frustrerend als een laaghangend mistgordijn al het andere in schemer zet. Het bewust zijn van het meer menselijk leefbaar goed, maakt het enigszins net nog wel drijvend en verzinken we niet totaal in dit meer van onverschilligheid met wel nog meer van onaangename schuilende gevaren die er altijd wel ergens zijn, doch niet goed zichtbaar altijd!  Ik zou al bijna vergeten met al dit geklaag dat we ons nog wel steeds in een gevangenis bevinden en men besloten heeft mensen zoals ik de volgende 2 a 3 decennia geleefd doen worden op deze wijze. Mensen die niet al eens slachtoffer zijn geweest zullen dit wellicht lezen, maar ook mensen die reeds, wel zeer beangstigend, helaas slachtoffer zijn geworden en nog tot op vandaag eveneens met allerlei traumatische neveneffecten na een misdrijf worstelen en hopen hiervan verlost te worden. Termen die ons hier toekomen als: "ze mogen zich gelukkig wanen na wat ze allemaal aan kommer en kwel hebben nagelaten hebben aan slachtoffers van hun gruwelijk misdrijf, laat ze het liefst wegrotten, niemand zal er zijn slaap voor laten en wat kan het ons schelen dat ze daar niet graag in laaghangende mist met negatieve situaties dagdagelijks te maken krijgen". Wat kan ik daar nog op zeggen beste slachtoffers. Dat ik jullie begrijp en mijn misdaden herken, net zoals ik eerbiedig ten aanzien van jullie mijn vonnis en straf respectvol en terecht aanvaard om jullie uiteindelijk herstel en voldoening te overhandigen op termijn hoop ik. Dank u voor het lezen. 

Column 4 : EEN VERDACHT OVERLIJDEN

De hoop sterft altijd laatst ( Das Leben der Anderen).

Ik wou dit citaat weergeven, gezien dit wel van toepassing is voor meerdere jongens die door omstandigheden hier terecht zijn gekomen, en op zichzelf zijn aangewezen om daad(mis) een plaats trachten te geven voor ziel en geweten.......rust en gedijen te gunnen.  Natuurlijk zijn we hier niet zomaar opgesloten en ja, meestal wel terecht. Naar maatstaven der publieke opinie en uiteraard het justitieel apparaat dat wel voor elke misdrijf een gepaste straf voorzien heeft. Vaak(te) stappen hier mensen uit het levend en worden deze overlijdens meestal geklasseerd onder benaming van 'een verdacht overlijden'. Uiteraard zou deze omschrijving voor oorzaak van dood, zowat standaard kunnen gebruikt worden, niemand sterft zomaar ook al is dit vandaag te dramatisch dergelijks te vermoeden, te veronderstellen en dit vnl. dan door het toenemende zinloos geweld of een niet afnemend misdadig of crimineel gedrag in onze huidige maatschappij. Kortom, gevangenissen zitten overvol wat volstaat dit of deze algemene mentaliteitsverandering onder de mensen, al dan niet in staat misdaden te plegen of gepleegd te hebben, te bevestigen. Er is enorm veel angst, veel minder onbezorgdheid! Wel dus, iedereen komt ooit te sterven en ja als een gedetineerde sterft zal dat ook wel als vanzelfsprekend geweest zijn, zeker geen verdacht overlijden zoals wel telkens wordt vermeld hier in gevangenissysteem, men moet het niet al te moeilijk gaan zitten maken. Doodgaan behoort nu eenmaal bij het leven, niemand wordt ervan gespaard! En wat moest deze omschrijving ( verdacht overlijden) heel het plaatje bedekken, het zou zeker heel wat tijd in beslag nemen bij elk overlijden hier in gevangenis de ware oorzaak te willen zoeken dus. Je hebt een dode misdadiger met waarschijnlijk een ganse waslijst aan misdadig verdacht gedrag gedurende zijn leven  en ook, niet onbelangrijk detail, dood teruggevonden in zijn cel bij eerste opening 's morgens door cipier van morgenploeg! Wat zou oorzaak van overlijden kunnen geweest zijn, zal niet ter sprake komen zul je dan wel vermoeden of.......overleden mens moest  aan broekriem zich verhangen hebben of.......keel hebben doorgesneden enz. De meer overtuigende voorbeelden hier dat het om zelfmoord ging,  ook al zou hier ook grondig onderzoek vandaag de dag niet misplaatst of ethisch verantwoord zijn, is mijn persoonlijke mening, wie ben ik? Al heb ik het hier zelf nooit gezien, geruchten doen ronde dat er wel steeds meerdere zelfgemaakte doodskisten ergens opgeslagen in kelder. Het is nu eenmaal, toch wel de gewoonte geworden dat elke dode een eerbiedig afscheid verdient te krijgen, hoe dan ook. Een begrafenis, een bijbehorende plechtigheid, buiten dan vaak toch, een bijeenkomen met koffietafel op een kerkhof eerbiedig afscheid genomen heeft en kist aan aarde geschonken heeft. Hier wordt overleden mens aan zijn/ haar familie, als deze het wil verder afhandelen of, is er hier net aan overkant straat een speciaal voorzien stukje grond op een kerkhof waar men dan overleden mensen, waar niemand zich om wil bekommeren begraven. Er wordt een standaard houten kruis met naamplaatje eveneens voorzien geplaatst. Het verdacht overlijden, hoe dan ook, krijgt dan toch wel een menselijk afscheid op deze wijze, het kan veel triester aflopen. 

Dank voor het lezen, tot een volgende keer. 

Column 3: TIJD

Een dag is 24 uur, burgers benutten hun tijd optimaal en blijkbaar is er tijd tekort voor velen, dus stel je je de vraag: ' waarom is dat zo?' Hier binnen de muren zou je gaan denken dat tijd zeer slopend langzaam voorbij slentert, doch niets is minder waar. Dus hier stel je je weer de vraag: 'waarom is dat zo?' Gezien men buiten de muren een enorm gamma aan afleiding heeft is het dus daar te zoeken veronderstel ik, dat mensen tijd tekort komen voor dat alles toch maar eens mee te maken. Burgers hebben ook hun familie, vrienden en nog meerdere sociale verplichtingen te volbrengen. Om nog maar te zwijgen van het werken om brood op de plank te brengen. Daartussen moet de mens ook  nog wat slapen wil hij die 24 uur per dag min of meer optimaal kunnen benutten en voldaan weer even gelukkig aan de volgende te starten met een gezonde geest en lichaam. Kortom men is als burger vaak in tijdnood, gezien het meer een kwestie wordt wil men alles en iedereen genoeg aandacht schenken. Er een tijdschema op na te houden en zowat alles in te plannen. Juist? Het is best wat aanpoten geblazen voor velen veronderstel ik en begrijp ook beter waarom mensen vaker te maken te krijgen met lichamelijke en geestelijke storingen die door de tijd alleen al door hun benamingen best wel zorgwekkend klinken. Die vrijheid en ruimte en vele  afleidingen is het blijkbaar toch best wel geen evidentie of vanzelfsprekend het allemaal zo gelukzalig te beleven als je maar 24 uur per dag hebt! Uiteraard is alles relatief en is niemand zowat hetzelfde, gelukkig maar! Het is goed te weten dat men algemeen bewust is dat men teugels in handen krijgt ooit, en dus zelf min of meer kan bepalen om van 24 uur per dag er optimaal, zonder al teveel bekommernis of schade, alles uit te halen wat nodig is jou en anderen de voldoening, welzijn en geluk te schenken. Voor ons gedetineerden is het zowat idem hoor, ons die 24 uur per dag tot een goed einde te brengen en voldaan genoeg dan maar aan de volgende te beginnen. Bij ons zijn er dan wel enorm veel minder afleidingen allerlei en is zowat het kleinste of minste aan verandering in het dagschema dusdanig intens en  tijdrovend, alleen al om het te plaatsen of in te vullen gezien ons gestructureerd/georkestreerd dagprogramma. Een programma  dat vrijwel al altijd, jaar in jaar uit , steeds hetzelfde is. Of je dat nu wil of niet, het is zo! En meer of minder moet je niet verwachten. Als dat dan zo is, ja dat is even schrikken, zowel in positieve als in negatieve zin. Het kan alle kanten uit hier, gezien wij absoluut niet de teugels in handen hebben, laat staan krijgen! Het is hier de kunst om voor jezelf elke dag weer juist uit te maken wat van belang is en wat je best niet wil doen gebeuren, wil je de 24 uur rond te krijgen. Het is na een tijdje soms vanzelfsprekend, doch soms is het ook best lastig en slopend. Doch zowat de meesten hier( de langgestraften dan) hebben zowat elk wel nét dat soort tijdsinvulling wat maakt dat die 24 uur per dag voorbij zijn zonder dat je het opgemerkt hebt! Het is maar wat je er van wil maken, en een beetje vergelijkbaar dus wel dat teugels in handen hebben. Het is hier eveneens ook wel wat anders, ook al heb je hier wel vaker groepjes van mensen, die vergelijkbaar interesses gezamenlijk uitoefenen, zoals bijvoorbeeld sportactiviteiten meestal. De meesten zijn wel individueel het meest van tijd met het voor hun belangrijk iets aan tijdsinvulling bezig. Deze jongens zal je ook niet zo vaak met wat anders bezig zien en zijn veel eer op zichzelf gekeerd. Er zitten hier ook mensen van alle slag, en net als buiten is ook iedereen wel op zijn eigen wijze een beetje anders.  In tegenstelling dus wat men zou vermoeden is het niet veel anders qua tijdsverloop, tekort, te weinig of slopend langzaam, nee het is maar wat je er van wil maken hier en roeien met die riemen die voor handen zijn. Minder dan die er voor handen zijn buiten, doch meer dan genoeg om ergens aan wal te geraken! Het wordt pas tergend slopend traag als je jezelf constant ligt te beklagen of maar blijft beschouwen als het slachtoffer van omstandigheden. Je steeds maar alles zwart en negatief wil bekijken, je jezelf wijs loopt te maken het allemaal wel beter te weten en neerkijkt op de andere. Je constant om aandacht loopt te zaniken zonder het vaak te beseffen omdat je simpelweg nu eenmaal zo wil zijn en niet stil wil staan hoe anderen je stapsgewijs wel snel uit hun comfortzone zullen houden, daar is geen twijfel over. In deze kleine op zichzelf zijnde gemeenschap waar alles wel opvalt, hoe miniem ook! Nu ja, zonder hier wat te egoïstisch te willen overkomen is het hier zelfs veel eenvoudiger om je vrij snel onverschillig op te stellen naar wat anderen overkomt in goede of slechte zin. Het is niet veel anders dan buiten, alleen zal het daar buiten meer opvallen. Omdat men daar toch wel met meer gevoel en beleving te maken krijgt rondom zich, in bijvoorbeeld gemeenschappen, dorp of zelfs steden. Men benadert meer elkander gezien, er gevoelsmatiger naar elkander wordt gekeken hoe gek dit ook maar klinkt, toch is het doch ook zo, al zou je denken van niet, met die massa en al die ruimte voorhanden. Nu ja, dit is mijn bescheiden mening en wie ben ik! Hierbinnen is het dus uiteindelijk niet veel anders dan buiten, enkel dan wat kleiner en dus sneller rond om alles gezien te hebben en uit te maken voor jezelf wat van belang is, wil je je tijd hier optimaal benutten en geen tijd verspillen aan vaak onbenulligheden of mensen die het totaal niet waard zijn ze aandacht te schenken. Je bent hier, dus....maak er wat van! Je kunt toch niet weg, daar beslissen anderen over. 

Tot de volgende keer maar weer!

Column 2: OVERBEVOLKING + PERSONEELSTEKORTEN

Nadat ik vorige column best wel voorzichtig getracht heb aan de hand van, hoe men na eentonig gestructureerd geleefd worden, je besmet van die neurotische eigenaardige gewoontes aangeleerd en toegepast in het dagdagelijkse! Had ik werkelijkheid gehoopt dat men tussen de lijntjes door zag dat dergelijk eigenaardig gedrag ook wel veroorzaakt wordt door het gevangenissysteem zelf. Hoe men juist te werk gaat vandaag de dag in dit, terwijl men reeds jaar en dag weet hoe vierkant chaotisch het wel gesteld is in de Belgische gevangenissen, het maar van kwaad naar erger gaat verlopen. Het bijna banaal en vanzelfsprekend lijkt te beoordelen ondanks de vele herhaalde vermaningen en veroordelingen van hogere instanties zoals bijvoorbeeld o.a het Europees parlement e.a. Er is het steeds wederkerend probleem van overbevolking wat zowat het meest gebruikt wordt door de beleidsmensen in dit systeem en ja, troefkaart nr 1 is (nog tot op vandaag) van bewakingspersoneel over gans de lijn die doorheen de jaren in samenspraak met hun krachtiger wordende vakbonden allerlei, altijd wel voornamelijk de lusten en niet zozeer de lasten hebben nagestreefd en vaak wel verkregen. Om uiteindelijk naar meer te blijven verlangen en het ook opeisen, finaal zo niet, dan leggen ze boeltje lam! Het is onvoorstelbaar hoe vaak men hier boeltje lam legt, en vaak soms voor de meest absurd of onlogisch verantwoorde redenen. Sinds hun toenemende krachtige positie als vakbonden weten zij eenvoudig de nodige deelnemers bijeen te roepen om stakingen te doen plaatsvinden. Het is opvallend ook hoe wij hier bijna wekelijks nieuwe cipiers verwelkomen, veel jongeren en wel niet van Belgische origine trouwens, en toch is het wel bijna wekelijks dat leidinggevenden bij cipiers, directie  zo goed als verplicht één of meerdere vleugels doet sluiten i.p.v. het opendeurensysteem dat hier normaal reeds jaren van toepassing is doen functioneren. Reden is dan 'te weinig personeel' keer op keer. Hoe kan dit hun steeds lukken? Het is ongehoord en bijna te gek voor woorden hoe men hier, zo vaak en zoveel, vakantie kan nemen onder cipiers! Het is ook opvallend hoe zij zelf hun werkschema voorleggen en wordt hun dat niet goedgekeurd, nou dan zijn ze plots ziek en zien we ze niet meer voor maanden, soms wel jaren. Hoe kan je dit? Hoe doen die vast benoemde ambtenaren dat buiten, dat men ze niet kan ontslaan gezien hun verworven rechten dankzij vakbonden, hoe komen zij zo simpel met alles weg en waarom? Zou het trouwens al jaren vierkant chaotisch draaien binnen dit Belgische penitentiair systeem kan je je afvragen als burger hardwerkend iemand die jaarlijks belasting betaald om deze penitentiaire ambtenaar van zoveel lusten en vakantie te voorzien en zowat alles maar van kwaad tot erger gaat en ook niemand daar op het beleid er wat aan wil of kan wijzigen. Waarom kan dit allemaal maar blijven aanvaard worden ga je je toch eens moeten afvragen zou je willen hopen, nee!? Nu zolang er criminaliteit zal zijn en is, zal er ook weinig of geen verandering durven worden op tafel geworpen, want hier zijn teveel mensen heel opportunistisch gezind en vaak kunnen deze ook nergens anders aan de bak. Dat zou hun te zwaar en veeleisend zijn, allemaal na al die jaren hier zomaar zonder moeite met enkel maar lidgeld aan vakbond te schenken. Zulk een fantastisch leventje, op werkvloer hebben als bewaker van het kwaad en uitschot van maatschappij, ter bescherming van en voor de hardwerkende burgers en slachtoffers. Zulk een bewonderenswaardige lefgozers zijn het toch dat zij dit allemaal belangeloos dagdagelijks voor ons willen doen!!! Geef ze maar alles wat ze vragen, ze verdienen het dubbel en dik, die helden! Overbevolking en personeelstekort, en men blijft maar enorme penitentiaire complexen bouwen hier en daar. Hoe logisch is dit alles, hoe gek is het allemaal en toch blijkt het vanzelfsprekend en is het de realiteit in België. Hoor, één van kleinste landen van Europa en nauwelijks bekend wereldwijd, buiten dan hun welvaart en rijk gevulde geschiedenis aan uitbuiting en meerdere regeringen en talen. Best wel boeiend landje hoor, je gelooft je eigen ogen niet. Kom maar eens een kijkje nemen a.u.b.

Groetjes en tot de volgende keer. 

Column 1: LEVEN!

Hallo daar, 

 

Het werd mij snel duidelijk, na het herlezen van introtekstje , dat ik wat over-enthousiast moet zijn geweest met mijn keuze thema voor 1ste column. "Waarom wordt men opgesloten en voor hoe lang? Straf en strafmaat/terecht of onterecht. Te saai!! Ja dus, hier heb ik niet de tijd genomen en meer op het eerste wat in mijn hoofd kwam bij naam van deze rubriek, m.a.w. 'LEVEN' als kernwoord moeten gaan! ( dat ga ik alsnog doen hoor, ben eigen baas dus) 'Geleefd", men kan het beste zo zeggen, spreekt de reeds jaren ervaringsdeskundige, hier te zijn geleefd. Met me zo uit de drukken bedoel ik voornamelijk hoe snel gedetineerden al de te volgen steeds wederkerende dagdagelijkse routines tot zich nemen. En gans hun verblijf hun doen en laten binnen de structuur, in een soort van neurotische verklaarbaar eigenaardige gewoonten, die men hier ook maar blijft herhalen. In de Zoo zie je dat eveneens identiek aan hoe wij alle dagen dezelfde  bewegingen allerlei meermaals herhalen, en zelfs zo sterk, deze routines een zekerheid noemen. Alsof je je uurwerk op deze routines zou kunnen afstellen en dus ook gelijk eventjes kluts kwijtraakt als deze of die routine zo uit het niets zonder dat we het wisten komen te veranderen, al was het maar enkele minuten. Zielig niet? Nou, niet zo dramatisch dan hoe bijvoorbeeld ijsberen zich aan tralies van het hek over en weer plooien tot vervelens toe, en dit soms van in de morgen tot aan avond! Of varkens die gewoonte kannibalisme eigen maken en elkaar staart afbijten, en in hun veel te kleine leefruimtes waar iedereen elkaar zou durven pijnigen uit irritatie. Of sportpaarden die gewoonte eigen maken hun voorste boventanden op rand van staldeur vast te klampen en dan enorme happen lucht naar binnen zuigen! Kortom het is pas zielig als je een dergelijk dier moest zijn in één of andere hok of stal. Nee, bij ons is het niet zo qua zieligheid door eentonigheid en verveling vaak doch. Het is in die kweekstallen nou voornamelijk allemaal te doen om het geld. En is met quasi gans die dieren hun verblijf daar absoluut niet alleen maar onverschillig als Knorretje wat depressief is en dan maar voor afleiding links en rechts straatjes afbijt bij stalgenoten. Die niet eens ergens kunnen weglopen, doordat het baasje dat ten allen tijden wil vermijden, zodat die lekkere lieve krulstaartjes en knorrepotten alleen maar te hoeven blijven eten aan de voerbak die ook gans de tijd nooit leeg zal raken! Nee hoor, wij worden dan weliswaar geleefd hier, en lijkt het wat erger dan het eigenlijk is, doch we hebben hier wel meer ruimte om genoeg te doen bewegen, Het is ook zo, dat men ons niet zal vetmesten om zo snel mogelijk slachtrijp te zijn. Dat doen we zelf wel, dat vetmesten. Ongezond.....we zijn er zich van bewust, wees niet bezorgd! Het vergt wel degelijk flink wat zelfdiscipline zo jaar in, jaar uit routines zowat blindelings blijven herhalen. Loom wordt je ervan, wat maakt dat zin of feit ontbreekt, genoeg beweging op te leggen. Maar wel uren aan tafel relax zowat al wat eetbaar is en binnen bereik van armen kan opgeschept worden. Dus dat soort beweging is hier zowat de meeste beoefende beweging, om lichaam en geest te onderhouden natuurlijk toch! Gezond blijven is boodschap, lichaam en geest!

 

Tot een volgende en leuk dat langsgekomen bent. Je bent altijd welgekomen.