Stel dat uw buurman een hond heeft die buiten vrij rondloopt terwijl u op een mooie herfstavond uw tuin wat opruimt. U maakt een onverwacht gebaar en de hond raakt in paniek, valt u aan en bijt de wijsvinger van uw rechterhand.

De ziekenhuiskosten worden uiteindelijk betaald door de verzekering van uw buur, maar u wilt ook een vergoeding voor het blijvende letsel. Er komt een arts langs om dat vast te stellen. Vroeger had hij u onderzocht en was hij tot de vaststelling gekomen dat u maar één wijsvinger meer heeft en daar een relatief laag invaliditeitspercentage op geplakt. Dat verslag ging naar de verzekering of maakte deel uit van een rechtszaak, wat leidde tot een standaardvergoeding.

Weldra moet dat deskundigenverslag er anders uitzien. Als u bijvoorbeeld een fervent trompettist bent en door het incident niet meer mee kunt spelen bij de lokale fanfare, is dat een reden voor een hogere schadevergoeding.

‘Deskundigen zullen een meer algemeen beeld van het slachtoffer moeten geven', zegt eremagistraat Walter Peeters, die meeschreef aan de nieuwe indicatieve tabel voor schadevergoedingen. Die biedt verzekeringsmaatschappijen en rechters een richtlijn. ‘Uit dat verslag zal duidelijk moeten blijken welk effect een specifiek letsel heeft op het leven van iemand. Als ik mijn dagen doorbreng in mijn tuin op een bankje, dan heb ik een ander profiel dan iemand die elke dag gaat fietsen, bowlen of in de tuin werkt.'

Hogere uitkering

Volgens de indicatieve tabel zullen er voortaan drie vormen van ‘ongeschiktheid' moeten worden bepaald, alledrie uitgedrukt met een percentage: de economische (zoals inkomensverlies), huishoudelijke en persoonlijke. Vooral dat laatste wordt een heikel punt.

Peeters: ‘Het zal wel helpen om de schade nauwkeuriger te berekenen. Alles wordt gesitueerd in het echte leven.'

De schadevergoeding die de tabel voorstelt, gaat ook fors omhoog. Voor een dertigjarige ging het vroeger om 1.925 euro per procent invaliditeit, nu is dat duizend euro meer als de invaliditeit boven de zes procent ligt. Maar dat bedrag moet wel altijd in verhouding worden gebracht tot die drie vormen van ongeschiktheid.

De vergoeding daalt ook naarmate het slachtoffer ouder is. Vroeger was dat in sprongen van vijf jaar, nu is er een aparte berekening gemaakt voor elke leeftijd. ‘Het leven van iemand van negentien jaar kan er helemaal anders uitzien dan van iemand van zestien', vindt Peeters.

Bron: De Standaard