Tilburg 1

Er zijn hier pro’s, doch ook veel contra’s!

Na 1 week had ik al een mono cel. Vergeet de verhaaltjes van ‘grotere’ cellen. Cellen van 3,5 x 3,5  -  vierkantig! Dus..... Wel alles proper, kunststof in frisse kleuren (groen, okergeel, papegaaigroen, paprikarood, je wordt er zowaar vrolijk van..). Soms waan ik me in de flower-power van Andy Warhol!

Maar alles is proper, vrij nieuw, afgewassen en afwasbaar. Grote koelkast op cel. Mooie industriële naadloze vloer, mooie boekenkast van nieuwe keukenpanelen.

Dagindeling: wekken om 7 uur, 4uur arbeid per dag, stompzinnig werk in concurrentie met verstandelijk gehandicapten, ik denk te vergelijken met de Leuvense C4.

Twee uur wandelen per dag (op beton tussen prikkeldraad, grootte van ongeveer 2 basketbalvelden) + 2 uur recreatie in een zaaltje met 2 ping pong tafels, een plasma tv, 2 tafelvoetbalvelden. Lawaai in overvloed.

Varia: 1 uur bibliotheek per week, 2 uur fitness per week, 1 uur celreiniging.

Voorbeeld: 18/3    8 uur – 9 uur                bibliotheek

                           9.45 uur – 11.45 uur    wandeling

                           13 uur -  17 uur            arbeid

                           18 uur – 20 uur            recreatie

                    That’s it!

                    En eh, voor de rest: opgesloten!

                    Niks van open- en of halfopen regime!

                    Dat is hier niet, dat komt hier ook niet! Dus terug naar arresthuis toestanden.

 

Wat voor mij enorm tegenvalt:

  1.   Slechts 3 douches per week

      Voorbeeld: tussen vrijdag 13 uur en maandag 18 uur geen douchefaciliteiten.

      Reken maar 3 dagen, ’s zomers bij warm weer.   Allez, jong!

2.   1 uur bibliotheek in de week!  Niks ontlenen in een                                  

       buiten bibliotheek. Krantenabonnementen? Nooit van gehoord! 6, jawel 6 pc’s +    laserprinter ter

       beschikking. Napoleontische apparatuur, QWERTY klavieren, geen Encarta  encyclopedie, je kan             

       niks opslaan, elke keer opnieuw uittikken en printen. Printen ‘tellen’ ze niet.

  1. Chefs worden hier op den duur hysterisch. In het begin vriendelijk, dan teleurgesteld omwille van de 17 verschillende talen, lang niet allemaal rustige gedetineerden.Je ziet ze zo verzuren. Trouwens, strafcellen overvol, tal van tuchtrapporten, spanningen alom,    geroep en gebonk ’s nachts ( arresthuistoestanden).
  2. Wij voelen ons hier behandeld als ‘arrestantjes’ , op dezelfde manier behandeld als de belhamels.  

       Veel nervositeit.

 

Pro’s

 

Zoals gezegd: alles kraaknet, het lijkt soms wel een ziekenhuis of een inrichting.

Nergens een tralie te zien.

Grootraam (120 x 100cm) in de cel, op borsthoogte, zicht op de Tilburgse Ring, echt levendig! Al zolang geleden.

Alles is hier zo proper dat ge nergens het gevoel hebt in de (ex-) vuiligheid van een ander te zitten.

Eten genoeg, ook niet zo slecht, maar ik neem aan dat je er moet zijn!

Weinig loon, maar quasi alleman die wil werken, werkt ook voor 100 – 150 euro per maand.

De 500 gevangenen zitten in 25 secties van ongeveer 20 personen. Daar leef je mee, sport je mee, werk je mee  en douche je mee!

Andere ex – Leuvenaars? Ze zitten hier ergens ja, maar ik zie ze nooit! Massa opstanden, vechtpartijen? Oké mogelijk! In mijn ‘klein’ groepje valt dat nu mee, maar stel je voor dat ik met 13 junkies zit van 20 jaar jonger, dan valt dat natuurlijk tegen!

 

Ik ben nu al bijna 4 weken hier. Geen enkele bekende  gesproken. Soms merk je er van ver eentje op, in de wachtzaal van PSD, dokter enz.

 

Valt het nu mee? Tegen?  Pfff, nog geen antwoord daarop, als m’n PSD vordert als in Leuven, no problem. Zo niet, wil ik terug.

Ik wil terug naar de maatschappij, wat heb ik aan prachtige cellen en dito gevangenissen als ik al mijn data’s overschrijd. Sommige mensen reageren hier zo kortzichtig. Alsof detentie afhangt van de lengte van de kantinelijst.

 

 

 

Salutos, A. uit T.