In het psychiatrisch centrum Sint-Jan-Baptist in Zelzate komt een afdeling voor geïnterneerde vrouwen.
Het gaat om vrouwen die een misdrijf hebben gepleegd, maar niet toerekeningsvatbaar zijn, en die een grote kans maken om nieuwe misdrijven te plegen.
Momenteel bestaat er geen forensisch psychiatrische behandeling voor geïnterneerde vrouwen met een hoog risico profiel.
Er zitten nog een vijftigtal dergelijke vrouwen in de gevangenis, zonder dat ze psychiatrische hulp krijgen.
de behandelunit in Zelzate zal 20 plaatsen tellen en zal a.s mei opengaan.
VRT tt. p. 104 op 20160217 23u35
Strafinrichting
Een vrouw die voor haar zoon wiet in de gevangenis probeerde te smokkelen heeft drie maanden cel met uitstel gekregen en een boete van 6000 Euro ( grotendeels met uitstel ).
De vrouw werd vorig jaar met een bezoek aan haar zoon betrapt door een drugshond.
Vanuit de gevangenis heeft de vrouw een verbod gekregen haar zoon nog te bezoeken.
Het Laatste Nieuws 20160225
Een vrouw heeft vorige week aan foto in haar mailbox gekregen waarop de moordenaar van haar zoon uitdagen - met opgestoken middelvinger -
poseert vanuit zijn gevangeniscel. Dat schrijft Het Laatste Nieuws.
De man die tot 25 jaar cel is veroordeeld zou de foto anoniem via e-mail hebben gestuurd naar de vrouw.
Hij kon blijkbaar ook een Facebook-account onderhouden.
De gevangenis van Leuven Centraal waar de man opgesloten zit neemt de zaak heel ernstig en onderzoekt hoe de foto bij de vrouw terecht kwam.
De moeder van het slachtoffer heeft een klacht ingediend
VRT1 tt. p. 105 op 20160307 12u08
Wie in de gevangenis zit, hervalt nadien dubbel zo vaak in zijn slechte gewoontes als wie een enkelband krijgt.
Dat blijkt uit een nog niet gepubliceerde studie, die Eos al kon inkijken.
Het onderzoek van het Nationaal Instituut voor Criminalistiek (NICC) is de eerste Belgische studie naar het effect van de enkelband.
Het volgde 5.381 veroordeelden die tussen 2003 en 2005 vrijkwamen. Van hen zaten er 1.074 minstens 90 procent van hun straf onder elektronisch toezicht uit.
Binnen het jaar na het beëindigen van hun straf zat 18 procent van de ex-gevangenen opnieuw in de cel, tegenover 5 procent van de mensen die een enkelband hadden.
Na 5 jaar was dat het geval voor respectievelijk 46 en 24 procent.
Na elektronisch toezicht belanden dus maar half zoveel mensen in de gevangenis.
De onderzoekers hielden daarbij rekening met de soort misdaad die begaan was – het was dus niet zo dat lichte criminelen met enkelband vergeleken werden met zware criminelen in de cel.
Het parket van Brussel zal de volgende uren en dagen moeten uitzoeken hoe en wanneer het Farid Bamouhammad, alias Farid le Fou, terug in de cel kan krijgen om er de rest van zijn twaalf jaar straf uit te zitten.
Dat Bamouhammad terug naar de cel moet, is een gevolg van een uitspraak die het Luikse hof van beroep gisteren heeft gedaan. Het hof oordeelde dat de Luikse rechter die Bamouhammad begin december vorig jaar vrijliet, zijn boekje te buiten is gegaan.
Farid Bamouhammad is ondertussen al vier maanden op vrije voeten en woont op dit moment in het Brusselse bij mensen die hem opvangen. Aan De Standaard vertelde hij gisteren dat het goed met hem gaat. ‘Ik ben al vier maanden op het rechte pad. Het gaat beter met mijn gezondheid. Ik ben in psychiatrische behandeling. Ik ben in orde met mijn papieren en met het OCMW. Op termijn zal ik ook kunnen gaan werken, maar mijn gezondheid laat dat voorlopig niet toe. Wat moet ik nog meer bewijzen opdat ze me gerust zouden laten?’
Hongerstaking
De rechter in eerste aanleg had Bamouhammad begin december vrijgelaten. Eerst had het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) geoordeeld dat Bamouhammad van de gevangenis naar het ziekenhuis moest ‘omdat hij zware psychische problemen had’. Maar zijn advocaten kregen de rechter in eerste aanleg zover dat hij Bamouhammad vrijliet om medische redenen. Wegens die psychische problemen én wegens het feit dat Bamouhammad heel erg verzwakt was doordat hij in hongerstaking was gegaan.
Minister van Justitie Koen Geens (CD&V) tekende beroep aan en kreeg nu dus gelijk. Volgens de rechter in beroep was de vrijlating onterecht. Hij oordeelde dat Bamouhammad zijn gezondheidsproblemen voor een groot deel aan zichzelf te wijten had door in hongerstaking te gaan. ‘Op het moment dat de eerste rechter hem vrijliet, lag Bamouhammad in een beveiligde kamer in een Luiks ziekenhuis. Er was geen reden om hem van daar vrij te laten’, oordeelde de rechter in beroep .
En dus moet Bamouhammad terug naar de gevangenis of – zoals het EHRM het wil – naar een ziekenhuis. Het is nu aan het parket van Brussel en de Brusselse strafuitvoeringsrechtbank om die knoop te ontwarren.
In de Amerikaanse staat Georgia werd afgelopen nacht de doodstraf van Warren Lee Hill doorgevoerd. Of de straf al dan niet mocht plaatsvinden, was lange tijd onderwerp van gerechtelijke controverse: de man zou namelijk een IQ van minder dan 70 punten hebben en dus zwakbegaafd zijn. Wegens "gebrek aan bewijs" werd de straf uiteindelijk toch uitgevoerd.
Om 19.55 uur lokale tijd (00.55 uur onze tijd) werd vannacht de dood van Amerikaans gevangene Warren Lee Hill door dodelijke injectie vastgesteld. De man onderging de doodstraf nadat die door zijn advocaten lange tijd was aangevochten. Dit omdat Lee Hill 'mentaal achtergesteld' zou zijn en het in de Verenigde Staten bij wet verboden is in dat geval de doodstraf uit te voeren. Zowel de lokale gerechtelijke autoriteiten van de staat Georgia als het Amerikaanse Hooggerechtshof beslisten na een lange gerechtelijk procedure echter dat de vermeende intellectuele zwakbegaafdheid van de man niet met 'voldoende hard bewijsmateriaal' gestaafd kon worden.
Warren Lee Hill ontving de doodstraf omdat hij in augustus 1990 Joseph Handspike, een van zijn medegevangenen, de dood in sloeg. Dat terwijl hij op dat moment al een levenslange gevangenisstraf uitzat voor de moord op zijn toenmalige vriendin Myra Wright in 1985.
De zaak van Frank Van den Bleeken, die zondag zijn zelfgevraagde dood dan toch niet zal krijgen, legt alweer een probleem van ons detentie- en interneringssysteem bloot. "Het is tijd voor een geheel nieuwe aanpak. 'Zorgen' voor een gevangene is ook: zorgen voor onszelf', zegt Hans Claus (52), gevangenisdirecteur en mensenrechtenactivist.
Hij stelde het als voorwaarde voor dit gesprek, dat plaatsvindt in zijn woonkamer, die net als de voortuin met eigenhandig gekapte beeldhouwwerken is bevolkt: "Ik doe over geen enkel individueel dossier uitspraken, dus ook niet over Van den Bleeken. Een gevangene heeft schade aangericht, hij heeft slachtoffers gemaakt, rechtstreeks en onrechtstreeks. Ik heb respect voor al die betrokkenen."
Maar om Van den Bleeken zelf is het ons niet te doen. Wel om de maatschappelijke discussie die hij losmaakt: hoe vul je anno 2015 een ethisch verantwoorde en maatschappelijk geslaagde strafuitvoeringin en waarom slaagt ons land daar maar niet in?
De Centrale Dienst van de Regie voor Gevangenisarbeid (CDRGA), die als belangrijkste taak heeft om gedetineerden tewerk te stellen, wil bedrijfsleiders aanmoedigen om de stap naar gevangenisarbeid te wagen. Daarvoor lanceert de dienst het concept "Cellmade".
Een goede job, een knappe man, geen zorgen en toch opeens een jaar moeten brommen voor een jeugdzonde.
Piper Kerman maakte het mee. Haar boek vormde de basis voor het succesvolle Orange Is the New Black, een tv-serie over het rauwe leven in de vrouwengevangenis met veel zwarte humor en vrouwenliefde.
Cafe Prison in Oudenaarde
In het najaar van 2014 vond voor het eerst 'Cafe Prison' plaats in Oudenaarde, een reeks van educatieve momenten over het omgaan met de gevolgen van een misdrijf voor het slachtoffer, de dader en de samenleving.
Op 20 november was er een ontmoeting van burgers uit Oudenaarde met enkele gedetineerden in de gevangenis.
Peter Theunynck was een van de deelnemers, en hij schreef het volgende stukje.
