Zwaar gestraften langer in cel.

Niet de rechter, maar het openbaar ministerie en de strafuitvoeringsrechtbanken krijgen meer armslag om zware criminelen achter de tralies te houden.

Van onze redactrice, Marjan Justaert.

Brussel/Om te vermijden dat zware criminelen te snel weer vrij rondlopen, voorzag de regering Di Rupo in het regeerakkoord al een gevoelige aanscherping van de wet Lejeune, die de voorwaarden voor de voorwaardelijke invrijstelling (V.I.) vam gedetineerden vastlegt. De recente vrijlating van Michelle Martin bracht het thema deze week op de agenda van het kern-

kabinet. Na een eerste vergadering dinsdag, hakte de regeringstop gisteren de knoop door.

De drempelverhoging die minister van Justitie Annemie Turtelboom (Open VLD) voorstelde, komt letterlijk uit het regeerakkoord. Niet onbelangrijk: de nieuwe drempels gelden alleen voor mensen die veroordeeld worden tot 30 jaar gevangenisstraf of levenslang voor ‘misdrijven die de dood tot gevolg hebben gehad’. De Wetswijziging geldt vanaf de publicatie in het Staatsblad, voor iedereen die nog moet worden veroordeeld.

‘Daarenboven hebben we een lacune in de strafwetgeving opgelost: ook correctionele straffen vanaf 3 jaar zullen in de toekomst voor recidive kunnen worden meegerekend’, aldus Turtelboom. En dat zou in het geval Martin wel degelijk een verschil gemaakt hebben: zij kon niet als recidivist worden bestempeld gezien haar vroegere veroordeling door een correctionele rechtbank was uitgesproken.

Hoe die recidive gemeten wordt, zal nog gedetailleerd worden uitgevlooid in een gespeciali-

seerde werkgroep, vulde premier Elio Di Rupo )PS’ aan.

Twistappel binnen het kernkabinet was niet de drempelverhoging, maar de eventuele invoe-

ring van een ´niet-samendrukbaar gedeelte van de straf´, een oude eis van de MR. Die houdt in dat de rechter zou bepalen hoeveel jaren de veroordeelde minstens zou moeten uitzitten. Voor CDH en vooral voor de PS was dat eenno pasarán.

Nochtans staat in het regeerakkoord dat de rechter (!) wel degelijk zou aangeven wat de minimale straf is die beschouwd mag worden als de ‘beveiligingsperiode’. Het compromis waarover de kern het gisteren uiteindelijk eens geraakt is, wijkt af van het regeerakkoord: de rechter krijgt geen enkele inspraak als het gaat over de voorwaardelijke invrijheidstelling, wél worden er een serie buffers ingebouwd, waardoor die V.I. voortaan op een apothekersschaaltje wordt afgewogen. Opnieuw: de meeste maatregelen gelden echter enkel voor wie wordt veroordeeld tot 30 jaar cel of levenslang én een terbeschikkingstelling van de regering. ‘We hebben expliciet gekozen om niet door de rechter maar wel het parket en de strafuitvoeringsrechtbanken te laten oordelen over een eventuele V.I., met de kennis van de situatie die ze op dat moment hebben’, besloot Turtelboom. ‘De maatregelen zullen er de factowel voor zorgen dat zware criminelen langer in de cel zitten. Ze gelden, vanaf het moment dat ze gepubliceerd worden, voor elke veroordeelde die in aanmerking wil komen.

BRON: De Standaard

7 september 2012