Een jongeman van rond de 30 jaar met psychische stoornissen, die wegens kleine diefstallen en drugsfeiten is in het gevangeniscircuit terecht gekomen.
Na een moeilijke tijd kon de rechter hem in een psychiatrische eenheid onderbrengen, maar een paar jaar later stuurde de instelling hem terug naar de gevangenis wegens zgn. “conditiebreuk”, de jongeman was betrapt op een kleine overtreding van het reglement. Hij vond de wederopname zo onrechtvaardig dat hij zich helemaal in zichzelf opsloot en ermee dreigde zich van kant te maken. De rechter vroeg een nieuw deskundigenverslag in de hoop hem zo te kunnen laten opnemen, maar geen instelling wilde hem hebben. De jongeman zit terug opgesloten in de gevangenis. Hij smeet zijn advocaat de deur tegen het hoofd en wil ook zijn familie niet meer spreken. Hij is kwaad en wil met niemand nog contact. Sindsdien zit hij al 5 jaar weg te kwijnen de hele dag in zijn cel zonder enige behandeling. Geen enkele instelling wil hem opnemen omdat hij zelf niet gemotiveerd is, hij heeft geen inzicht in zijn eigen ziekte en weigert medicatie. Het is een vicieuze cirkel. Hoe langer hij vastzit, hoe meer hij in zichzelf opgesloten raakt, hoe meer hij achteruitgaat en hoe minder de kans op een opname. De jongen is daar om lichte feiten geraakt, maar dat was het gevolg van zijn ziekte. in het laatste deskundig verslag is vermeld dat hij niet in de gevangenis hoort.
De Belgische Staat is al meerdere keren veroordeeld voor overtreding van artikel 3 van het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens, niemand mag gefolterd of mensonwaardig bestraft worden.
Met andere woorden, het is een schande dat een mensonwaardige bestraffing in een Europees land in de 21ste eeuw nog steeds gebeurd.